- wracać
- wracać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, wracaćam, wracaća, wracaćają, wracaćany {{/stl_8}}– wrócić {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIb, wracaćcę, wracaćci, wróć, wracaćcony {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'iść, jechać z powrotem do miejsca, w którym było się już wcześniej': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wracać z urlopu do domu. Ojciec wrócił już z pracy. Zaraz wracam. Wracać do kraju, w rodzinne strony. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'ponownie występować, być, istnieć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wraca dawna moda. Wrócił mu dobry humor. Zdrowie mu wróciło. Wraca mu pamięć. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'odzyskiwać coś, mieć ponownie coś utraconego': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wracać do sił, do zdrowia, do równowagi. Wrócił na poprzednie stanowisko. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'być oddawanym, zwracanym, odzyskiwanym': {{/stl_7}}{{stl_10}}Skradzione auto wróciło do właściciela. Stary dworek wrócił do rodziny. Pożyczone książki zwykle do mnie wracają. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'podejmować ponownie przerwaną czynność': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wracać do rozmowy, do tematu, do wspomnień. Po przerwie na śniadanie wrócił do zajęć.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}iść [pójść, wychodzić – wyjść i syn.] do cywila; sięgać – sięgnąć [wracać – wrócić i in.] pamięcią {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.